آیا پیدا می شود تابستانی که احساس کنم در آن دارم برنامه های از پیش تعیین شده ام را انجام می دهم؟
چرا در اوج سرشلوغی حوصله ی هزاران فعالیت سرگرم کننده را داریم و در اوج بیکاری حوصله ی هیچ کاری را نداریم؟
چه سری است واقعا؟
نیمه شب هایی بود که با وجود اجبار به زود بیدار شدن در صبح فردایش به تماشای فیلم می نشستم یا روز هایی که حین انجام کار های مهمم نگاهم می افتاد به کتابخانه و نقشه می کشیدم در اولین فرصت بیکاری همه را بخوانم.
اما حالا ...
تنها فعالیتی که همیشه انجام داده و می دهم گوش دادن موسیقی است. این یکی را در هیچ شرایطی نمی توانم از زندگی ام حذف کنم.
گاهی هم سری به اینستاگرام می زنم تا ببینم مردم تابستان ِ حال خود را چگونه می گذرانند.
البته که آدم های اینستاگرام غالبا بهشان خوش میگذرد. همیشه یا در مهمانی و دور همی های دوستانه اند یا در مسافرت.
فکر کنم فقط من وصله ی تن آن محیط نیستم.
خلاصه که تابستان پوچی است؛ برای من حداقل ...
± از مصائب خانواده ی پرجمعیت عدم هماهنگ شدن همه ی افراد برای یک سفر چند روزه است و لذت سفر هم به دور هم بودن همگی اعضای خانواده .
و اینگونه است که سفر کردن سخت می شود ...
+ عنوان بخشی از شعر " در گلستانه " از " سهراب سپهری " :
ظهر تابستان است
سایه ها می دانند که چه تابستانی است
