يكشنبه ۲۶ ارديبهشت ۹۵
نیمه شب هایی هم هست که بی قراری و بی خوابی به سرت می زند و آن وقت است که نه آهنگ آرامت می کند نه فیلم و نه کتاب ...
تنها مسکن صدای شاملو ست که می خواند :
" پس از سفر های بسیار و عبوراز فراز و فرود امواج این دریای طوفان خیزبر آنم که در کنار تولنگر افکنم ،بادبان برچینم ،پارو وانهم ،سکان رها کنم ،به خلوت لنگرگاهت در آیمو در کنارت پهلو بگیرمآغوشت را بازیابماستواری امن زمین رازیر پای خویش "
و چقدر زیباست ترکیب این صدا با موسیقی " بابک بیات " ...
+ شعر از "مارگوت بیکل"
ترجمه ی "احمد شاملو"